یا اباصالح المهدی ادرکنی

توبه مخصوص به گناه یا گناهان خاصی نیست.و شخص و اشخاص معینی را شامل نمی شود و زمان محدودی ندارد و سن وسال و عصر وزمان خاصی در آن مطرح نیست بنابراین توبه از تمام گناهان است و نسبت به تمام اشخاص و در هر زمان ومکان می باشد همان گونه که اگر شرایط در آن جمع باشد به قبول درگاه الهی خواهد بود.

تنها استثنایی که در قبول توبه وجود دارد و در قرآن مجید به آن اشاره شده این است: اگر انسان زمانی به سراغ توبه رود که در آستانه برزخ قرار گرفته و مقدمات انتقال او از دنیا فراهم شده است و یا عذاب الهی فرا رسد (مانند توبه فرعون هنگامی که عذاب الهی فرا رسید و در میان امواج نیل درحال غرق شدن بود) پذیرفته نمی شود، ودر آن زمان درهای توبه بسته خواهد شد زیرا اگر کسی در آن حال توبه کند، توبه او اظطراری است نه اختیاری و توام با میل و رغبت

مولف: آیت الله العظمی مکارم شیرازی

برگرفته از کتاب اخلاق در قرآن

گفته بودیم برایمان بنویسند.

بنویسند از مردانی که نام آن ها در کوهها و دشتها دریاها و پهنه آسمان آبی این سرزمین پراکنده است.

بنویسند از مردانی که ارتفاع ایمانشان به دست متبرک امام رضوان الله علیه رسم شده است 

بنویسند از مردانی که پاره های آهن بودند.

و……

بنویسند از مردانی که وقتی به خاک افتادند بیش از هزار مرد بودند.

آن ها نوشتند و ما خواندیم..

گزیده ای بود از کتاب فرمانده من 

نویسنده رحیم مخدومی،احمد کاوی 

جابر گوید: امام باقر (علیه السلام) به من خبر داد:

یکی از زنان طایفه بنی هلال، دایه حضرت علی (علیه السلام) بود که در زمان شیرخوارگی حضرت در خیمه خود به او شیر می داد و نگهداریش می کرد، آن زن پسری هم داشت که برادر همشیر علی (علیه السلام) به حساب می آمد ولی سنش یازده ماه و چند روز از علی بزرگتر بود در کنار خیمه آنان چاهی قدیمی قرار داشت روزی آن طفل بر لب چاه آمد و سر خود را داخل آن نمود علی (علیه السلام) نیز مصمم شد به دنبال او برود، پای علی (علیه السلام) به ریسمانهای خیمه پیچیده شد و آنگاه طنابها را کشید تا خود را به برادر رضاعی خود برساند آنگاه به یک پا و دست او چسبید به حالتی که دست او را در دهان و پایش را به دست گرفت تا از فرو افتادن او در چاه آب جلوگیری کند. در همین حال مادر رضاعی علی (علیه السلام) از راه رسید و صحنه را مشاهده کرد و شیون کنان فریاد زد: ای اهل قبیله ام، ای طایفه ام بیائید، چه بچه فرخنده و مبارکی علی فرزندم را نگه داشته تا در چاه نیفتد سپس دو کودک را از سر چاه دور کرد مردم نیز از نیروی طفلی با آن سن و سال در شگفتی فرو رفته بودند، که با بند شدن پای علی (علیه السلام) به طنابهای خیمه چگونه خود را کشیده تا دستش را به برادرش برساند لذا بدین جهت مادر رضاعیش او را میمون نامید یعنی مبارک و فرخنده و آن کودک در میان طایفه بنی هلال به معلق میمون شهرت یافته بود.

معانی الاخبار، ج 1، ص 140

عارف و مومن واقعي دنيا را بازاري مي بيند وبه دنبال مشتري مي گردد بهترين مشتري جان و مال مومنان، خداست و با غير خدا معامله كردن حاصلي جز ضرر و زيان ندارد شهيد چمران مي گويد:

خدايا از اين دنياي فريب، از اين دنياي سياست و تزوير خسته واندوهگين شده ام فقط سعي مي كنم به دنبال حق بروم و خود را به هيچ معبود ديگري جز خدا نفروشم و براي آنكه درمقابل ظلم وكفر رويين تن شوم و شرف ايماني خود را از خطر تعرض محفوظ بدارم سعي مي كنم بر آنچه آسيب پذير است و ممكن است ملعبه دست سياست بازان قرار گيرد قلم بطلان بكشم و از مال و منال خود از جان وهستي خود و حتي از نام ونشان خود بگذرم و بدين وسيله بازيگران شعبده باز را خلع سلاح كنم تا هرچه كردند و هرچه خدعه كردند وهرچه تهديد كردند كارگر شود.

مومن بايد در همه حال خداجو باشد خداوند سبحان هرصبح وشام فرشتگان درگاهش را مي فرستد تا قلب وجان مارا ببويند و بر آن قيمت گذارند خوشا آنان كه بهايي در پيشگاه خدا دارند و خداوند خود، مشتري جان و مال آنهاست. آدمي نبايد خويشتن خود را به ثمن بخس و متاع قليل بفروشد آنان كه خود را ارزان مي فروشند زيان كارترين در دنيا و آخرتند.

منبع: زمزم عشق، منصوري لاريجاني

 يكي از آثار زيان بار گناه بر روح وجان اين است كه دل وگوش و چشم آدمي را حجاب فرا مي گيرد و او را از درك حقايق ناتوان مي سازد امام علي (ع) مي فرمايد: بپرهيز از مستي گناه زيرا همانندمستي شراب است؛ بلكه بالاتر از آن، تا آن جا كه خداوند متعال مي فرمايد: كر و كور گنگ هستند و راه برگشت ندارند. برخي از سالكان طريقت از درون آدميان آگاهند آنان هرگاه به شخصي گناهكار نزديك مي شوند بوي آزار دهنده گناهان فرد آن ها را به شدت ناراحت مي كند امام سجاد(ع) در دعاي خمسه عشر به ما مي آموزد كه جامه گناه و پستي را از تن خود بركنيم و با آب توبه جسم وجان را شستشو دهيم.

منبع: دعا ارمغان آرامش، سيدحسين اسحاقي